Samoloty i odrzutowce stały się już na dobre elementami naszego codziennego życia. Obok samochodów i pociągów stanowią najważniejszy środek transportu masowego. Niestety mimo ogromnej wygody przemieszczania się, te ogromne żelazne ptaki nadal pozostają najbardziej szkodliwym dla atmosfery środkiem lokomocji. Dlatego już od 30 lat planowany jest ich mariaż z panelami słonecznymi. Pierwsze efektywnie działające panele słoneczne wprowadzono w 1954 r. a już 20 lat później, dokładnie w 1974 r., pierwszy model samolotu napędzany energią słoneczną wystartował w swój podniebny lot..
Sunrise I
Zaprojektowany przez RJ Boucher z Astro Flights z Kalifornii, Sunrise I wykonał swój pierwszy lot 4 listopada 1974 roku, który trwał niemal 20 minut. Jednak Sunrise I był tylko modelem o 10 metrowej rozpiętości skrzydeł, a nie prawdziwym samolotem. W późniejszym okresie wykonał jeszcze kilka lotów trwających 3-4 godziny do czasu kiedy został poważnie uszkodzony podczas zimowej wichury.
Sunrise II
Astro Flight nie poddał się i nie porzucił idei podniebnych lotów słonecznych. Sunrise II wykonał pierwszy lot już w sierpniu następnego roku - 1975. Tym razem użyto bardziej wydajnych komórek fotowoltaicznych, które podniosły ilość wytwarzanej energii o około 150 watów, a waga samego modelu została obniżona o niemal 2 kg. Niestety także Sunrise II spotkał dość gwałtowny koniec kiedy rozbił się na skutek awarii systemu sterowania.
Solaris
Mniej więcej w tym samym czasie w Europie dwoje ludzi, Helmut Bruss i Fred Militky, pracowało nad modelem samolotu na energię słoneczną. Stworzyli oni Solaris, jednak projekt okazał się fiaskiem. Problemem były bardzo szybko przegrzewające się panale słoneczne. Jednak model wzniósł się w powietrze i leciał przez 150 sekund.
Solar One
Po kilki próbach wysłania samego modelu w przestworza rozpoczęły się próby wybudowania samolotu na energię słoneczną, który wzniesię się razem z pilotem. Jako pierwsi dokonali tego Fred To i David Williams startując swoim samolotem Solar One z Hampshire w grudniu 1978 r. Samolot używał baterii niklowo-kadmowych do przechowywania gromadzonej energii. Niestety był zbyt kosztowny aby projekt mógł być kontynuowany.
Solar Riser
W kwietniu 1979 r. Larry Mauro wystartował swoim samolotem solarnym, Solar Riser, w Kaliforni. Solar Riser był wykonany na podstawie wcześniejszego projektu szybowca Easy Rider. Po 3 godzinnym ładowaniu był on w stanie lecieć na zasilaniu przez 5 minut - idealnie wystarczało to, aby wznieść się na wysokość odpowiednią dla szybowca i dalej korzystać już tylko z mocy wiatru i ciepłego powietrza. Ten samolot także używał baterii Ni-cd.
Gossamer Penguin
Gossamer Penguin was pierwszym samolotem, który wzniósł się wyłącznie dzięki energii słonecznej. Używał tego samego rodzaju paneli, które zostały użyte w projekcie Sunrise i Sunrise II. Gossamer przeleciał niemal 2 mile we wrześniu 1980 r. Problemem tego samolotu była jego niezdolność do lotów na wyższych wysokościach oraz konieczność pilotowania przez niezwykle lekką osobę.
Solar Challenger
Solar Challenger był ulepszoną wersją Gossamer Penguin'a, sponsorowany i zaprojektowany przez tą samą ekipę. Użyto w nim jednak znacznie silniejszych paneli słonecznych co okazało się krokiem przełomowym. Samolot przeleciał w lipcu 1981 roku z Paryża do Anglii w mniej niż 5 i pół godziny.
Solair I
Także na początku lat 80-tych niemiecki projektant Gunter Rother zaprojektował Solair I. Projekt był w dużej mierze oparty na standardowej budowie samolotów z teog okresu. Baterie i panele zostały wkomponowane w istniejący już układ. Samolot ten potrafił przelecieć 5 godzin i 41 minut wyłącznie na energii słonecznej.
Sunseeker
Eric Raymond rozpoczął plany zbudowania swojego samolotu solarnego o nazwie Sunseeker już w 1986 roku. Z początku był testowany jako szybowiec solarny w 1989 roku. Już w 1990 Sunseeker przeleciał ponad całymi Stanami Zjednoczonymi, ale musiał użyć naładowanego akumulatora aby się wznieść i kontynuować lot na energii słonecznej. Po wielu modyfikacjach, nowych skrzydłach, silniejszym silniku obecnie Sunseeker II jest jedynym osobowym samolotem solarnym, który wciąż kontynuuje swoje loty i właśnie szykuje się do lotów europejskich.
Pathfinder Plus
Samolot NASA Pathfinder został zaprojektowany przez ludzi tworzących wcześniej Penguina i Challengera. Wybudowany go już 1 latach 80-tych, ale stał w hangarze, aż do pierwszych lotów testowych w 1993 i 1994 roku. Pathfinder ustanowił rekord wysokości dla samolotów solarnych - 50,000 stóp. W 1998 dodany dłuższe skrzydła do tego bezzałogowego samolotu i zmieniono nazwę na Pathfinder Plus. Nowsza wersja pobiła poprzedni rekord i wzniosła się na wysokość 97,000 stóp w 2001 roku.
Helios
Kolejny prototyp NASA, bezzałogowy Helios miał przed sobą wielkie plany na przyszłość, między innymi 40-godzinny lot bez przerwy. Niestety samolot rozbił się podczas lotu testowego w 2003 roku. Samolot został całkowicie zniszczony razem z eksperymentalnymi ogniwami paliwowymi, które miały pozwolić latać Heliosowi także w nocy. Na dwa lata przed katastrofą Heliosowi udało się jednak wznieść na wysokość 96,863 stóp.
Solar Impulse
Projekt Bertranda Piccarda - Solar Impulse - ma w planach pierwszy solarny lot dookoła świata. Obecnie Solar Impulse jest w stanie unieść tylko jednego pilota, ale wersja 2-osobowa jest już planowana jak tylko technologia baterii pozwoli zrobić lżejszy projekt. Loty testowe przewidziane są już w tym roku.